Ο Καλλίμαχος, ήταν εξέχων ποιητής και λόγιος που έζησε στην Αλεξάνδρεια κατά την ελληνιστική περίοδο, περίπου τον 3ο αιώνα π.Χ, ήταν γνωστός για την ποίηση του, ιδιαίτερα για τα περιγράμματα και τους ύμνους του, καθώς και για το έργο του ως διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, όπου συνέταξε τους περίφημους “Πίνακες”.
Σύμφωνα με εκείνον, υπάρχει μια άλλη εκδοχή της γέννησης του θεού Απόλλωνα.
Ο Δίας, ως συνήθως, ερωτεύτηκε μια άλλη γυναίκα πέρα από τη σύζυγο του. Αυτή τη φορά, ήταν μια νύμφη. Προσπάθησε να τη πλησιάσει όμως εκείνη αρνήθηκε. Έτσι, εκείνος την εκδικήθηκε μεταμορφώνοντας τη σε ένα κακοτράχαλο νησί το οποίο περιφερόταν στο Αιγαίο.
Σε αυτό το διάστημα όμως, ο Δίας είχε ήδη συνάψει σχέση με τη Λητό, η οποία ήταν ήδη έγκυος σε δίδυμα, στον Θεό Απόλλωνα και τη Θεά Άρτεμις.
Η Ήρα μαθαίνοντας αυτό, ξεκίνησε να κυνηγάει τη Λητό αφού είχε μάθει πως ο γιός που θα ερχόταν στον κόσμο από εκείνη θα ήταν περισσότερο αγαπητό παιδί από τον πατέρα του συγκριτικά με τον Άρη, που ήταν παιδί της Ήρας και του Δία.
Έτσι, απαίτησε από όλους τους τόπους της Ελλάδας να μην αφήσουν τη Λητό να γεννήσει επάνω τους. Παρόλα αυτά, εκείνη ξεκίνησε να πηγαίνει από τόπο σε τόπο για να γεννήσει. Πρώτα έφτασε στη Θήβα, και ο τόπος αυτός αρνήθηκε να γεννήσει πάνω της. Τότε, ο Απόλλωνας μέσα από τη κοιλιά της μητέρα του, μίλησε και είπε “Δεν γεννήθηκα ακόμα Θήβα και δεν έχω φτιάξει το Μαντείο των Δελφών όμως θα προφητέψω τώρα, μέσα στη κοιλιά της μητέρας μου, πως εγώ θα σε καταστρέψω.”
Μετά πήγε προς τον ποταμό Πηνειό, εκείνος πήγε να φύγει μόλις είδε την Λητό, όμως εκείνη τον παρακάλεσε να μείνει να γεννήσει πάνω του. Ο ποταμός τη λυπήθηκε και της επέτρεψε να γεννήσει. Όμως εκείνη τη στιγμή, ο Άρης είδε τι είχε μόλις συμβεί και αφού τον είχε βάλει η Ήρα να φρουρεί τα περίχωρα, ξεκίνησε να προκαλεί σεισμούς και μόλις είχε πάρει στα χέρια του το όρος Παγγαίο, έτοιμος να το ρίξει πάνω στον ποταμό για να τον καταστρέψει, η Λητό λυπήθηκε τον ποταμό και έφυγε χωρίς να γεννήσει.
Μετέπειτα, φτάνοντας στο Αιγαίο, πήγε στη Κω, και μόλις ήταν έτοιμη να γεννήσει, ο Απόλλωνας την σταμάτησε λέγοντας της πως μελλοντικά θα γεννιόταν ένας άλλος θεός σε αυτό το νησί. Μιλούσε για τον Πτολεμαίο Β τον Φιλάδελφο. Εκείνος βέβαια δεν ήταν θεός, απλώς ήταν μια αναφορά για να κολακέψει ουσιαστικά τον Πτολεμαίο Α, όπου υπηρετούσε τότε στην Αλεξάνδρεια ο Καλλίμαχος.
Τότε, ο Απόλλωνας είπε στη Λητό να ψάξει να βρει το νησί που ονομαζόταν Αστερία. Ήταν η νύμφη που στην αρχή του μύθου ο Δίας είχε μετατρέψει σε νησί. Όταν η Λητό βρήκε το νησί, της επέτρεψε να γεννήσει πάνω του αφού δεν είχε κάτι χειρότερο να πάθει.
Η Ήρα δεν έκανε τίποτα σε εκείνη τη περίπτωση. Είτε γιατί η Αστερία είχε ήδη πληρώσει και της χρωστούσε χάρη είτε γιατί της αρκούσε που η Λητό δεν θα γεννούσε σε κάποιο ξακουστό μέρος.
Τότε, πιάνεται η Λητό από ένα φοίνικα και την ίδια στιγμή κύκνοι πηγαίνουν εκεί και ξεκινούν να κυκλώνουν το νησί. Μόλις πήγαινε να κλείσει ο έβδομος κύκλος γεννιέται ο Απόλλωνας και όλος ο τόπος γεμίζει με φως.
Όσο για την Αστερία, που τόσο καιρό τριγυρνούσε χωρίς να έχει σταθερό τόπο, δηλώθηκε σε εκείνο ο μέρος, και ονομάστηκε Δήλος. Πήρε τη θέση της στο κέντρο του Αιγαίου με όλα τα υπόλοιπα νησιά να την περιβάλλουν.