Στην ελληνική μυθολογία συναντάμε την Ήρα ως σύζυγο του Δία. Ήταν αδελφή του και συνεπώς κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Η θεά Ήρα, περιγράφεται με διάφορα επίθετα ανά μύθο, θεωρούνταν ζηλιάρα καθώς ο Δίας την απατούσε με άλλες γυναίκες, εκδικητική αφού φρόντιζε να τιμωρούνται όσες γυναίκες πλάγιαζαν με τον σύζυγο της αλλά παράλληλα ήταν και προστάτιδα του γάμου και της οικογένειας.
Αναφορικά με τη γέννηση της, τοποθετείται σε διάφορα σημεία. Κάποιοι μύθοι τη τοποθετούν στη Σάμο, άλλοι στη Στυμφαλία και άλλοι στην Εύβοια. Ένας μύθος αναφέρει, πως ο Κρόνος την κατάπιε στη προσπάθεια του να πολεμήσει τη μοίρα του, αφού η Γαία και ο Ουρανός είχαν προφητεύσει πως ένας απόγονος του θα κέρδιζε την εξουσία. Η Ρέα με τη σειρά της ξεγέλασε τον Κρόνο και η Ήρα είδε ξανά φως.
Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Τρελός από έρωτα για την αδελφή του, ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μια μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κούκο και έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Επιβλητικός και πανίσχυρος εξουδετέρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε “υπόσχεση γάμου”.
Από το γάμο της Ήρας και του Δία γεννήθηκαν ο Άρης, η Ήβη και η Ειλείθυια. Σύμφωνα με τον Όμηρο γεννήθηκε και ο Ήφαιστος, ενώ κατά τον Ησίοδο η Ήρα γέννησε μόνη της τον Ήφαιστο, χωρίς τη συμμετοχή του Δία.
Συχνά η Ήρα περιγραφόταν ή απεικονιζόταν κρατώντας κάποιο σκήπτρο ως σύμβολο κυριαρχίας ή έχοντας στα χέρια της ρόδι. Άλλα γνωστά σύμβολα της Ήρας ήταν το παγώνι, ο κούκος που συμβόλιζε τον ερχομό της άνοιξης και διάφορα λουλούδια και φυτά που συμβόλιζαν την ευλογία της φύσης.
Άλλοι απόγονοι της Ήρας ήταν επίσης ο θεός Διόνυσος, η Ιφιγένεια, η Ηλέκτρα, ο Αιγέας, ο Ασκληπιός, ο Μελέαγρος, οι Διόσκουροι και η Ωραία Ελένη.