Ο δράκος ή δράκων, όπως αναφέρεται στα αρχαία ελληνικά, είναι ένα μυθικό πλάσμα το οποίο συχνά φαίνεται να έχει τη μορφή μιας τεράστιας σαύρας. Το πλάσμα αυτό, εμφανίζεται στη μυθολογία αρκετών πολιτισμών με ομοιότητες αλλά και με διαφορές.
Οι ευρωπαϊκοί δράκοι είναι οι πιο γνωστοί. Στην ευρωπαϊκή μυθολογία αναφέρονται να έχουν τέσσερα ή δυο πόδια και μεγάλα φτερά. Τα όπλα τους είναι τα νύχια, η ουρά και φυσικά η φλόγα. Έχουν την τάση να έλκονται από το χρυσάφι, πιθανόν από το χρώμα και τη λάμψη του.
Οι Κινέζικοι δράκοι διαφοροποιούνται. Έχουν μακρύ σώμα, χωρίς φτερά με τέσσερα πόδια και πέντε δάχτυλα. Αντίθετα με τους υπόλοιπους δράκους, συνδέονται με την τύχη, τη θετική ενέργεια και τη καλοσύνη.
Στους δράκους που συναντάμε και στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Σύμφωνα με απεικονίσεις που έχουν βρεθεί σε αρχαία σκεύη, αναφέρεται πως έχουν και εκείνοι μορφή ερπετού, όπως και ευρωπαϊκοί. Εκτός από τη μορφή, έχουν και άλλα κοινά με τους ευρωπαϊκούς δράκους. Όμοιος είναι ο σκοπός τους, δηλαδή η τάση τους να φυλάνε ένα αντικείμενο αξίας όπως είναι ο χρυσός.
Πέρα όμως από τις ομοιότητες υπάρχουν και αρκετές διαφορές. Δεν υπάρχει καμία αναφορά για δράκους που έβγαζαν φωτιές αλλά υπάρχουν αναφορές για δηλητηριώδης ανάσες.
Οι πιο γνωστοί δράκοι της ελληνικής μυθολογίας ήταν η Λερναία Ύδρα, ο Πύθων, ο Λάδων, ο δράκος της Κολχίδας που προστάτευε το Χρυσόμαλλο Δέρας και ο Υιός του Άρεως ο οποίος φρουρούσε την Άρεια πηγή της Θήβας.
Σύμφωνα με τους Βαβυλώνιους και τους Καταστερισμούς του Ερατοσθένους, υπάρχει ο αστερισμός του δράκοντα στον ουρανό όπου λέγεται πως είναι η Λερναία Ύδρα όταν μετά τον θάνατο της από τον Ηρακλή, τοποθετήθηκε από την Ήρα στο πέπλο του ουρανού.
Δράκοι φυσικά υπάρχουν και στη περιοχή Αγγλίας και της βόρειας Ουαλίας. Τον 5ο αιώνα μ.Χ., όταν ο βασιλιάς Βόρτιγκερν κατέφυγε στη βόρεια Ουαλία, προσπάθησε να χτίσει ένα φρούριο στο Ντάινας Έμρις, όμως μόλις ύψωνε τα τείχη, αυτά γκρεμίζονταν. Ο Μέρλιν εξήγησε το γεγονός: Δύο αντίπαλοι δράκοι είχαν φυλακιστεί σε ένα σπήλαιο κάτω από το μέρος που χτιζόταν το φρούριο, πριν από πολλά χρόνια, από τον βασιλιά Λουντ. Ο Μέρλιν απελευθέρωσε τους δράκους οι οποίοι πάλεψαν μέχρι που ο κόκκινος δράκος νίκησε τον λευκό Σάξονα. Ο βασιλιάς Βόρτιγκεν θεώρησε το γεγονός αυτό οιωνό: Θα νικούσε και εκείνος τους Σάξονες, όπως και έγινε.