Η γνωστή σε όλους μας Μέδουσα, αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία σαν μια από τις τρεις πιο γνωστές γοργόνες. Από τις αδελφές της, η Μέδουσα ήταν η μοναδική θνητή, αλλά και η μόνη που θυμόμαστε τόσο έντονα.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν κόρη του Φόρκυ και της Κητούς. Αδελφές της ήταν η Σθενώ και η Ευρυάλη. Κατά τη μεταγενέστερη ρωμαϊκή εκδοχή του μύθου από τον Οβίδιο, ήταν η πανέμορφη ιέρεια της θεάς Αθηνάς. Ο θεός Ποσειδώνας τη βίασε μεταμορφωμένος σε άλογο μέσα στον ιερό χώρο της θεάς.
Η θεά Αθηνά εξοργισμένη από αυτό που είχε συμβεί μέσα στο ναό της, και αφού δεν μπορούσε να ξεσπάσει στον Ποσειδώνα, ξέσπασε στην Μέδουσα. Έτσι τη μεταμόρφωσε σε τέρας, με φίδια στο κεφάλι αντί για μαλλιά. Ήταν τόσο άσχημη που όποιος την κοιτούσε, γινόταν πέτρα.
Ο μύθος της Μέδουσας και του Περσέα λέει ότι ο βασιλιάς του Άργους, πηγαίνοντας στο Μαντείο των Δελφών, ανακάλυψε ότι ο γιος της κόρης του θα τον σκότωνε. Για να εμποδίσει να πραγματοποιηθεί αυτή η προφητεία, κλείδωσε την κόρη του Δανάη σε έναν αεροστεγή, χάλκινο θάλαμο, τον οποίο τοποθέτησε σε υπόγειο μέρος. Ωστόσο, ο Δίας ήταν ερωτευμένος με τη Δανάη και κατάφερε να μπει στο δωμάτιό της, μεταμορφωμένος σε βροχή από χρυσό.
Έτσι γεννήθηκε ο Περσέας, και το κλάμα του ειδοποίησε τον παππού του για ό,τι συνέβη. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς αποφάσισε να κλειδώσει τη Δανάη και τον Περσέα σε ένα ξύλινο σεντούκι και να το πετάξει στη θάλασσα. Οι δύο τους διασώθηκαν καθώς τα κύματα τους ξέβρασαν σε ένα νησί. Ο Περσέας μεγάλωσε και έγινε ένας όμορφος νέος που ήθελε να μείνει με τη μητέρα του, και για να το καταφέρει υποσχέθηκε να σκοτώσει τη Μέδουσα.
Η Αθηνά, που διατήρησε την παλιά διαμάχη με τη Μέδουσα, προσφέρθηκε να τον βοηθήσει, όπως και ο Ερμής. Τον καθοδήγησαν για να πάει στις Γραίες, οι οποίες ήταν τρεις υπερήλικες προφήτισσες και συγγενείς της Μέδουσας, και είχαν μόνο ένα μάτι και ένα δόντι. Κάποια στιγμή που είχαν αλλού στραμμένη την προσοχή τους, ο Περσέας τους έκλεψε τα μάτια και τα δόντια. Για να τους τα επιστρέψει, έπρεπε να του δείξουν τον δρόμο για να πάει στις Νύμφες.
Ο μύθος λέει ότι όταν ο γενναίος νέος έφτασε στις Νύμφες, του έδωσαν φτερωτά σανδάλια για να μπορέσει να πετάξει. Του έδωσαν επίσης το κράνος του Άδη, το οποίο ήταν φτιαγμένο από δέρμα σκύλου και όποιος το φορούσε γινόταν αόρατος, καθώς και μία σέλα. Ο Ερμής του έδωσε ένα κοφτερό δρεπάνι και μια αστραφτερή ασπίδα.
Ο Περσέας ήταν εντελώς εξοπλισμένος και έτοιμος να ψάξει για τις Γοργόνες. Στον δρόμο του, βρήκε πολλά πέτρινα αγάλματα, τα οποία δεν ήταν άλλα από τα άτομα που είχαν επισκεφθεί το μέρος και κοίταξαν κατάματα τη Μέδουσα. Ήξερε ότι έπρεπε να είναι προσεκτικός, οπότε αποφάσισε να περιμένει την κατάλληλη στιγμή.
Μόλις οι Γοργόνες αποκοιμήθηκαν, ο Περσέας τοποθέτησε τη λαμπερή ασπίδα του σε στρατηγική θέση, έτσι ώστε το πρόσωπο της Μέδουσας να αντανακλάται σε αυτή. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να αποφύγει να την κοιτάξει στα μάτια. Μόλις εκείνη εμφανίστηκε, άρπαξε το δρεπάνι του και της έκοψε το κεφάλι με μια μόνο κίνηση. Από το θαυματουργό αίμα της γεννήθηκε ο Πήγασος και το Χρυσάωρ. Το κεφάλι της κατέληξε στα χέρια της θεάς Αθηνάς όπου το επέθεσε σαν ασπίδα της επειδή ακόμα και νεκρό, όποιος το κοιτούσε γινόταν πέτρα.