Η Μήδεια, είναι ένα μυθολογικό πρόσωπο και υπήρξε στη κλασική εποχή και την εποχή του Ευριπίδη. Υπήρξε ένα διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας διαμάχης ανάμεσα στα δύο φύλα. Προϋπήρξε της κλασικής εποχής και του Ευριπίδη, ο οποίος την ανέδειξε σε διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας μάχης ανάμεσα στα δύο φύλα.
Στην μυθολογία, η Μήδεια είναι κόρη του βασιλιά της Κολχίδας, Αιήτη και της Ωκεανίδας Ιδυίας ή Εκάτης. Κατείχε την ύψιστη τέχνη της μαγείας, την οποία διδάχτηκε από την θεία της, Κίρκη, και ήταν σεβαστή από τον λαό της. Η Μήδεια εκπροσωπούσε την παλιά τάξη πραγμάτων, τους αρχαίους θεούς, προ του Δωδεκάθεου, αυτούς που οι Έλληνες τιμούσαν στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Η Μήδεια, ερωτεύτηκε τον Ιάσωνα, Αρχηγό της Αργοναυτικής Εκστρατείας όταν εκείνος, σύμφωνα με τον μύθο, πήγε εκεί για να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Ύστερα απ’ αυτό ακολούθησε τον εραστή της και για να αργοπορήσει τον Αιήτη, ο οποίος τους καταδίωκε, τεμάχισε τον αδελφό της, Άψυρτο, και σκόρπισε στη θάλασσα τα μέλη του. Ο πατέρας τότε εγκατέλειψε την καταδίωξη και επιδόθηκε στην περισυλλογή των μελών του σφαγμένου παιδιού του.
Στην Ιωλκό αργότερα, ο Ιάσονας την παρακάλεσε να εκδικηθεί τον Πελία, φονιά του πατέρα και του αδελφού του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του. Η Μήδεια τότε έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν το σώμα του πατέρα τους και να το βράσουν, γιατί έτσι δήθεν θα κατόρθωναν να τον κάνουν πάλι νέο. Μετά την καταδίωξη του ζεύγους των εραστών από το γιο του Πελία, Άκαστο, κατέφυγαν στην Κόρινθο, όπου έζησαν για ένα διάστημα ευτυχισμένοι, μέχρις ότου ο Ιάσονας εγκατέλειψε τη Μήδεια για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη. Η Μήδεια και πάλι χρησιμοποίησε τα μαγικά της φίλτρα για να εκδικηθεί την αντίζηλή της. Της έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα σαν δώρο για το γάμο της, ο οποίος έβγαζε φλόγες και την έκαψε.
Σειρά για εκδίκηση είχε ο άπιστος Ιάσωνας. Σκότωσε και τα δύο του παιδιά, τον Φέρητα και τον Μέρμερο καταφεύγοντας στην Αθήνα με το φτερωτό άρμα που την έδωσε ο πρόγονος της Ήλιος. Ο Ιάσωνας έμεινε πίσω να θρηνεί τον χαμό των παιδιών του. Στην Αθήνα η Μήδεια απέκτησε έναν γιο, τον Μήδο από την ερωτική ένωση της με τον Αιγέα.
Μετά από μια μελλοντική προσπάθεια της να σκοτώσει τον Θησέα, ο Αιγέας την έδιωξε και εκείνη κατέφυγε στον γιο της Μήδο, όπου βρίσκονταν στην Ασία, σε μια χώρα όπου ονομάστηκε Μηδία. Προς το τέλος της ζωής της κατέβηκε προς τα Ηλύσια Πεδία, όπου έγινε σύζυγος του Αχιλλέα, παραμένοντας αθάνατη.
Ο Ευριπίδης στο έργο του εξετάζει τις θεμελιώδεις αξίες του πολιτισμού του, επισημαίνοντας πως ο πολιτισμός εξελίσσεται μέσα σε ένα πλαίσιο σχέσεων δύναμης. Ο Ιάσωνας, έτσι όπως παρουσιάζεται στο έργο του, δεν είναι παρά το άδειο κέλυφος ενός προγενέστερου ήρωα. Είναι ένας άντρας εγωιστής, που εκμεταλλεύεται προς όφελος του για να επωφεληθεί ο ίδιος. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για να υπερασπιστεί τις ενέργειές του, δείχνουν ότι έχει μελετήσει τη ρητορική τέχνη, αλλά αυτός ακριβώς ο επαγγελματισμός των επιχειρημάτων του είναι κενός νοήματος. Οι λόγοι του εκφέρονται με ακρίβεια και οι δικαιολογίες του, αν και καλά οργανωμένες, φαίνονται πως αποφεύγουν τα σημαντικά ζητήματα.
Χρησιμοποιεί τη ρητορική για να αναδημιουργήσει την αλήθεια όπως εκείνος επιθυμεί να είναι. Όταν ο χορός λέγει πως καλά μιλά ο Ιάσων, αλλά εξακολουθεί να έχει προδώσει τη σύζυγό του, εκφράζει ταυτόχρονα την κοινή γνώμη του ακροατήριου. Η προδοσία του προς τη Μήδεια ήταν απαράδεκτη αφού όλα τα όφειλε σε εκείνη. Επανειλημμένα εκείνη έσωσε τη ζωή του και ολοκλήρωσε για χάρη του τους άθλους που εκείνος δεν μπορούσε να κατορθώσει.