Οι Αμαζόνες ήταν γνωστές ως μια μυθική εθνότητα ηρωικών γυναικών. Γονείς τους αναφέρονταν ο Άρης και τη νύμφη Αρμονία ενώ άλλοι θρύλοι ανέφεραν πως ήταν η ακολουθία της θεάς Άρτεμις.
Τα όπλα που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν ήταν τα τόξα, τα βέλη και τα ξίφη ενώ η πιο χαρακτηριστική τους εικόνα ήταν να ιππεύουν άλογα. Οι ομάδα αυτή των γυναικών ζούσαν σε περιοχές όπου μαζί τους δεν διέμεναν άντρες. Έτσι, για να μπορέσουν να διαιωνίσουν το είδος τους, κάθε άνοιξη πήγαιναν στον Καύκασο για να συνευρεθούν με τον γειτονικό τους λαό, τους Γαργαρείς. Σε περίπτωση που έκαναν αρσενικά παιδιά είτε τα ακρωτηρίαζαν, για να μην μπορέσουν να πολεμήσουν, είτε τα σκότωναν είτε τα έστελναν στους πατέρες τους.
Η μυθική σκέψη των αρχαίων Ελλήνων τις τοποθετούσαν κάπου προς τον Εύξεινο Πόντο ή κάπου προς την Ασία στις όχθες του ποταμού Θερμόδοντα, όπου εκεί είχαν χτίσει και τη πρωτεύουσα τους, τη Θεμίσκυρα.
Ένας πολύ γνωστός μύθος γύρω από αυτές τις γυναίκες ήταν πως είχαν το έθιμο να κόβουν τον δεξί τους μαστό. Και αυτό για να μην τους εμποδίζει κατά τη χρήση του τόξου. Προπονούνταν ώρες ατελείωτες για να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας τις επιδρομές που έκαναν στις γειτονικές χώρες. Κατέκτησαν πολλές από αυτές και ίδρυσαν άλλες. Πόλεις που λέγεται πως ίδρυσαν ήταν η Κύμη, η Μύρινα, η Σμύρνη και η Έφεσος. Γενικότερα ο λαός αυτός πιστεύονταν πως ήταν κομμάτι της μυθολογίας, όμως μια σύγχρονη έρευνα τείνει να θεωρήσει πως οι Αμαζόνες είναι ιστορικός λαός και όχι μυθολογικός.
Μια από τις πιο γνωστές αμαζόνες είναι η Μύρινα, βασίλισσα των Αμαζόνων. Κατά μια εκδοχή, η πόλη της Λήμνου Μύρινα, οφείλει το όνομά της σε εκείνη. Η Μύρινα κήρυξε πόλεμο εναντίον των Ατλάντων, τότε κατοίκων της Λήμνου, και με ακόμα τρεις χιλιάδες Αμαζόνες κατάφερε να τους κατακτήσει. Αφού είχε αιχμαλωτίσει τα γυναικόπαιδα, κατέστρεψε ολοσχερώς τη πόλη με τους υπόλοιπους Άτλαντες να παραδίδονται. Μετά τη νίκη αυτή ίδρυσε τη καινούργια πόλη, τη Μύρινα.
Στη συνέχεια, οι Άτλαντες ζήτησαν τη βοήθεια της βασίλισσας Μύρινα να κινηθεί εναντίον των Γοργόνων. Αφού δέχτηκε και νίκησε και αυτό το λαό μαζί με τις υπόλοιπες αμαζόνες δεχόντουσαν τιμές από τους υπηκόους. Όμως, εκτός από τη νίκη της είχε και πολλές απώλειες στον στρατό της. Η Μύρινα με τη σειρά της, για να τιμήσει τις αμαζόνες που τη είχαν σκοτωθεί, ανέγειρε ένα τεράστιο ταφικό μνημείο προς τιμήν τους.
Κατά τη βασιλεία της Μύρινας, μύθος αναφέρει πως μετά από την επιστροφή των αμαζόνων από τη Θράκη στο νησί της Λήμνου ή κατά τον Όμηρο Ανεμόεσσα, σκότωσαν όλους τους άντρες της περιοχής. Η σημερινή τοποθεσία του μέρους ονομάζεται Ανδροφώνιον (Ανδρώνι). Καιρό μετά κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης και συμμάχησε με τον Ώρο της Αιγύπτου για να λεηλατήσει τη Συρία. Εν τέλη, βρήκε τον θάνατο στα χέρια του βασιλιά Μόψου σε μια προσπάθεια της να κατακτήσει το βασίλειο του στη Θράκη.