Σύμφωνα με τον θρύλο, όταν πλέον έφυγαν οι Ρωμαίοι από την Αγγλία, οι τότε Σκωτσέζοι βρήκαν την ευκαιρία τους να κατακτήσουν την περιοχή. Εκείνη τη χρονική περίοδο η μοναδική εξουσία που είχε απομείνει ήταν η θρησκευτική. Τότε, ο Αρχιεπίσκοπος του Λονδίνου, προσέφερε τον θρόνο του βασιλείου του Camelot, το οποίο λέγεται πως βρισκόταν στη Κορνουάλη, σε κάποιον Κωνσταντίνο ο οποίος έφερε στον κόσμο τρεις γιους, τον Κωνστάνς, τον Αμβρόσιο Αουρελιανό και τον Άθερ ή Ούθερ.
Λίγο καιρό αργότερα ο Βόρτιτζερ, ένας ευγενής, κατέστρωσε ένα σχέδιο έτσι ώστε να βγάλει από τη μέση τον διάδοχο του θρόνου για να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία. Όταν το κατάφερε αυτό, τα μικρότερα αδέλφια του Κωνστανς, έφυγαν για να σωθούν στην άλλη μεριά της μάχης, μιας που κάτι τέτοιο εκείνη την εποχή ήταν σύνηθες μεταξύ των ευγενών.
Τότε, ο Βόρτιτζερ ζήτησε συμβουλές από τον μάγο Μέρλιν για το πως θα κρατήσει την εξουσία. Εκείνος όμως του απάντησε πως τα δυο αδέλφια θα έπαιρναν εκδίκηση και πως σε λίγα χρόνια θα γεννιόταν ο αγριόχοιρος της Κορνουάλης, ο Αρθούρος. Τα λόγια του μάγου βγήκαν αληθινά με τα δυο αδέλφια να επιστρέφουν πίσω στο κάστρο για εκδίκηση. Έτσι, μετά τη νίκη τους, βασίλεψε ο μεγαλύτερος σε σειρά αδελφός και αφού πέθανε, ανέλαβε ο Ούθερ ή Άθερ Πεντράγκον.
Μετά από χρόνια βασιλείας, λέγεται πως ήρθε στην αυλή του, ο Δούκας της Κορνουάλης μαζί με την γυναίκα του. Όταν την είδε ο βασιλιάς, την ερωτεύτηκε. Και όπως ήταν φυσικό, ο σύζυγος της θέλησε να την απομακρύνει από εκείνον. Έτσι, την πήρε και κλείστηκαν στο κάστρο του Τίντατζελ. Όμως αυτό δεν ένοιαξε τον βασιλιά αφού πολιόρκησε το κάστρο και σκότωσε τον Δούκα. Πριν όμως γίνει όλο αυτό γνωστό, ο βασιλιάς Ούθερ ή Άθερ, ζήτησε από τον μάγο Μέρλιν να τον μεταμορφώσει έτσι ώστε να μοιάζει με τον Δούκα. Μπήκε κρυφά στο δωμάτιο της, συνευρέθηκε μαζί της ενώ εκείνη πίστευε πως ήταν μαζί με τον σύζυγο της. Εκείνη ήταν και η μέρα που συνελήφθη ο Αρθούρος.
Βάση ιστορικών πηγών δεν μπορούμε να ξέρουμε αν γεννήθηκε στο ίδιο μέρος, παρά μόνο μπορούμε να το υποθέσουμε.
Λέγεται πως ο Αρθούρος διαδέχθηκε τον πατέρα του το 516 μ.Χ. ξεκινώντας με τους αγώνες κατά των Σαξόνων, τους οποίους νίκησε. Κατέκτησε αρκετές γύρω περιοχές και επανάφερε την χριστιανική θρησκεία. Ίδρυσε το τάγμα των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης και κυβέρνησε ειρηνικά μέχρι το θάνατό του.
Σχετικά με τον θάνατό του έχει δημιουργηθεί μια ποικιλία μύθων. Ένας από αυτούς είναι πως ο Βασιλιάς Αρθούρος δεν πέθανε ποτέ αλλά βρίσκεται στο νησί του Άβαλον ή Άβαλαχ υπό την προστασία εννέα νυμφών και θα επανέλθει την κατάλληλη στιγμή.
Στο έργο του Τόμας Μάλορι, Le Morte d’Arthur (ο θάνατος του Αθρούρου), αναφέρεται πως το νεκρό σώμα του βασιλιά μεταφέρεται στο νησί του Άβαλον ή Άβαλαχ, το 542 όπου χρονολογείται ο θάνατος του.
Γύρω από το όνομα του Βασιλιά Αρθούρου, έχει δημιουργηθεί μια σειρά επικών ποιημάτων από αρκετά ιστορικά πρόσωπα. Μια πηγή θεωρείται το Historia Regum Britanniae (η Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας) από τον Τζέφρυ του Μόνμαουθ. Σε αυτή τη πηγή αναφέρονται όλοι οι μύθοι και η μυθολογία που σχετίζεται με το πρόσωπό του.
Επίσης, άλλη μια πηγή είναι η μυθιστορία του Παρσιβάλ, έργο του Γάλλου τροβαδούρου Κρετιέν ντε Τρουά όπου αναφέρει την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου.
Παρόλο που υπάρχουν πηγές, ως ιστορική μορφή ο Βασιλιάς Αρθούρος δεν έχει τεκμηριωθεί αρχαιολογικά. Υπάρχουν στοιχεία τα οποία είναι αρκετά μπερδεμένα για να δικαιολογήσουν την πραγματική ύπαρξη του. Ο μύθος του παραμένει όμως ζωντανός για τους ανθρώπους της Βρετανίας μέσα από τις ιστορίες που λέγονται από γενιά σε γενιά.