Η Catherine Walters, γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου 1839 στο Liverpool και πέθανε στις 5 Αυγούστου 1920 σε ηλικία 81 ετών . Ήταν το 3ο από τα 5 παιδιά του Edward Walters και της Mary Ann Fowler. H μητέρα της πέθανε στη τελευταία γέννα που είχε και έτσι η ανατροφή της, έμεινε στα χέρια του πατέρα της.
Ο πατέρας της είχε πρόβλημα με το ποτό και δεν φημίζονταν για τις εκπαιδευτικές μεθόδους του, αφού από πολύ μικρή ηλικία, έπαιρνε την Catherine μαζί του στις pub όπου ο ίδιος συνήθιζε να διασκεδάζει. Εκεί οι επιρροές ήταν ανάλογες. Το μικρό τότε κορίτσι, είχε ξεκινήσει να κοινωνικοποιείται σχετικά μόνο με άντρες και δεν άργησε να υιοθετήσει το λεξιλόγιο και τον τρόπο ομιλίας ενός ναύτη.
Σε μικρή σχετικά ηλικία, είχε ξεκινήσει να εργάζεται σε μια pub, στη Black Jack Tavern κοντά στο Chesterfield Street στο Mayfair. Εκεί συνήθιζαν να παίζουν το παιχνίδι Skittles, το σημερινό Bowling. Καθώς η Catherine, ασχολούνταν στη pub αποκλειστικά με το παιχνίδι αυτό, απέκτησε και το παρατσούκλι Skittles.
Έχει αναφερθεί από τον δημοσιογράφο Nathaniel Gubbins, πως η Catherine, δεν είχε αυτό που λέμε κλασική ομορφιά. Είχε μακριά καστανοκόκκινα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Το πρόσωπο της, αν και δεν ήταν αντικειμενικά όμορφο, φαινόταν ‘’καθαρό’’.
Έφυγε από το Liverpool σε ηλικία μόλις 16 ετών, μαζί με τον Λόρδο George Fitzwilliam. Την εγκατέστησε στο Λονδίνο και όσο η ‘’σχέση’’ τους διήρκησε της έδινε 2.000 λίρες ετησίως, όμως ακόμα και όταν τέλειωσε αυτό το ρομάντζο, συνέχισε να τις δίνει 300 λίρες ως ετήσια σύνταξη.
Όταν μετακόμισε στο Λονδίνο, έπιασε δουλειά σε ένα στάβλο. Ο ιδιοκτήτης δεν μπορούσε να μη δει την αγάπη της για τα άλογα, όπως και το ταλέντο που είχε στο marketing της εποχής. Ήταν βεβαιωμένος πως με αυτό το συνδυασμό, σίγουρα θα έβρισκε ένα τρόπο να είχε και εκείνος ένα κέρδος. Έτσι της πρότεινε να της παρέχει δωρεάν ενδυμασία, με τον όρο πως θα ίππευε στο Hyde Park, για να μπορούν να την βλέπουν όλοι. Η Catherine, ήταν αρκετά έξυπνη ήξερε πότε μια καλή ευκαιρία της χτυπούσε τη πόρτα. Και έτσι, δέχτηκε.
Περίπου στο 1860, η εικόνα της να ιππεύει τράβηξε τους περιπατητές του πάρκου. Όσες αριστοκράτισσες είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τα ρούχα δεν έχαναν την ευκαιρία. Η Catherine είχε ξεκινήσει να γίνεται αυτό που λέμε σήμερα influencer. Τo 1863, ο ζωγράφος Edwin Henry Landseer, ζωγράφισε ένα πίνακα με το όνομα “The pretty horsebreaker” στον οποίο απεικονιζόταν η Catherine, σε ένα στάβλο, ξαπλωμένη πάνω σε ένα άλογο. Αυτός ο πίνακας, είχε εκτεθεί στη Βασιλική Ακαδημία. Επίσης, ο Henry Labouchere, ένας συγγραφέας και πολιτικός, είχε αναφέρει πως η Catherine ήταν η μοναδική εταίρα που είχε καταφέρει να αφήσει τη καρδιά της ανέγγιχτη.
Δεν μας αναφέρεται συγκεκριμένα από που η Catherine έγινε τόσο καλή στο να ιππεύει άλογα. Λέγεται, πως είτε ο πατέρας της είχε κάποιο άλογο για να μετακινούνται και το έπαιρνε κρυφά για να ιππεύει είτε πως έμαθε πάνω σε άλογα που ανήκαν σε φίλους της.
Από τότε, το χόμπι του να ιππεύεις ένα άλογο, ήταν αρκετά δαπανηρό. Όχι μόνο να αγοράζεις ένα άλογο, αλλά και να το συντηρείς. Η Catherine, είχε βρει τη λύση για αυτό της το πρόβλημα αφού πολλοί ήταν οι άντρες οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να της αγοράζουν τα άλογα που ήθελε. Άλλωστε, στο τότε Βικτοριανό Λονδίνο, το να είσαι πόρνη και γυναίκα ιππέας ήταν κάπως συνώνυμο.
Το 1862, για τη Catherine είχε ξεκινήσει μια περίοδος δυσφήμησης και έτσι αποφάσισε να πουλήσει το συμβόλαιο του σπιτιού της όπως και να βγάλει σε δημοπρασία όλα της τα πράγματα. Τότε έφυγε από το Λονδίνο και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη μαζί με ένα πλούσιο παντρεμένο άντρα, τον Aubrey de Vere Beauclerk με τον οποίο πέρασε εκεί μερικούς μήνες.
Μετά τη Νέα Υόρκη ακολούθησε το Παρίσι. Εκεί έγινε απευθείας γνωστή καθώς εθεάθη να οδηγεί μόνη της την άμαξα της με δυο καθαρόαιμα άλογα να το σέρνουν. Εκεί πήγε υπό την αιγίδα του Achille Fould, υπουργό οικονομικών του Ναπολέοντα Γ’ παίρνοντας έτσι μια θέση κάπου ανάμεσα στους ηγέτες. Στο Παρίσι, απέκτησε ένα ξενοδοχείο και έκανε αρκετές γνωριμίες. Μια από αυτές τις γνωριμίες, ήταν ο ποιητής Wilfrid Scawen Blunt ο οποίος έμεινε ερωτευμένος μαζί της για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1872, η Catherine επέστρεψε στο Λονδίνο και αποφάσισε να ιδρύσει και εκεί ένα ξενοδοχείο όπως ακριβώς έκανε και στο Παρίσι.
Η Catherine αν και πόρνη είχε τη τάση να είναι εχέμυθη και “πιστή” στους εραστές της. Για αυτό και όλοι την εμπιστεύονταν και τη θεωρούσαν περιζήτητη σύντροφο. Κάποιοι από τους εραστές της ήταν ο Μαρκήσιος του Χάρτιγκτον, ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ’ και ο ποιητής Wilfred Scawen Blunt.
Στις αρχές το 1900, η Catherine ήταν κουφή, ανάπηρη σε καροτσάκι εξαιτίας της αρθρίτιδας και σχεδόν τυφλή. Στη τελευταία κατοικία της, που βρισκόταν στην οδό 15 South Street στο Mayfair, o μόνος άντρας που την επισκέπτονταν ήταν ο Gerald Saumeraz, που μάλλον ήταν και ο μοναδικός που την είχε αγαπήσει. Στις 5 Αυγούστου 1920, η Catherine πέθανε στο κρεβάτι της, με τον Saumeraz δίπλα της μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Με δική της επιθυμία θάφτηκε στο φράγκικο μοναστήρι Crawley West το οποίο βρίσκεται στο Sussex.