Η Hürrem Sultan, γεννήθηκε το 1502 και πέθανε στις 17 Απριλίου 1558. Ήταν η τέταρτη και αγαπημένη νόμιμη σύζυγος του Suleiman I του Μεγαλοπρεπή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν γνωστή και με το όνομα Roxelana στα ευρωπαϊκά κείμενα ενώ στα τουρκικά αναφέρεται ως Hürrem. Το τούρκικο όνομα της δόθηκε από τον ίδιο τον Suleiman και σημαίνει η προσηνής, δηλαδή εκείνη που σε κάνει χαρούμενο. Εκείνη ήταν η γυναίκα που έθεσε τα θεμέλια του Σουλτανάτου των Γυναικών.
Σύμφωνα με πηγές του 16ου και του 17ου αιώνα, η Hürrem απήχθη από Κριμαίους Τάταρους, κατά μια επιδρομή όπου έκαναν στη γενέτειρα της. Πρώτα φαίνεται να τη πήγαν στη κριμαϊκή πόλη Καφφά και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, επιλέχθηκε από το χαρέμι του σουλτάνου Suleiman I.
Η Hürrem δεν άργησε να κερδίσει τη προσοχή του Suleiman όπως και τη ζήλια των αντιπάλων της. Η πρώτη γυναίκα που είχε επιλέξει για το χαρέμι του, η Gülbahar, ήρθε σε αντιπαράθεση με τη Hürrem τραυματίζοντας τη βαριά. Τότε ο Suleiman, φανερά εκνευρισμένος, εξόρισε τη Gülbahar τη πόλη Μανίσα μαζί με τον γιο της και διάδοχο του θρόνου.
Αφού εξορίστηκε η Gülbahar , η Hürrem έλαβε τον τίτλο της Χασεκί Σουλτάν. Ο Suleiman Ι, με τη σειρά του διέταξε να στραγγαλιστεί ο Μουσταφά, πιθανόν γιατί η ίδια η Hürrem φοβόταν. Έτσι η Gülbahar, μετά τον θάνατο του γιου της, αποσύρθηκε στη Προύσα. Σύντομα η επιρροή της Hürrem στον Σουλτάνο έγινε πολύ σημαντική.
Μαζί του απέκτησε στο σύνολο 6 παιδιά. Έγινε η νόμιμη σύζυγος του και της έδωσε μεγάλη ισχύ στο παλάτι ενώ στο τέλος κατόρθωσε να κάνει τον γιο της, Selim, κληρονόμο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Hürrem είχε πολύ στενή σχέση με τον Suleiman. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του σε στρατιωτικές εκστρατείες έγραφαν συνεχώς ποίηση ο ένας στον άλλον. Επίσης αλληλογραφούσε με τον βασιλιά της Πολωνίας Sigismund II August, για κρατικά ζητήματα όπως και με τη σύζυγο και την αδελφή του Tahmasp I, σάχη της Περσίας.
Έγινε προστάτιδα των δημόσιων έργων αναθέτοντας πολλά έργα στον Οθωμανό βασιλικό αρχιτέκτονα Sinan. Το πρώτο τους μεγάλο έργο ξεκίνησε το 1539 και επρόκειτο για ένα τζαμί το οποίο βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια δημιούργησαν δύο σχολεία και ένα νοσοκομείο. Το 1556 παρήγγειλε στον αρχιτέκτονα ένα ισλαμικό λουτρό για να κατασκευαστεί στη Κωνσταντινούπολη.
Το 1543, ο προφανής διάδοχος Mehmed, πέθανε με τον θρόνο να μένει χωρίς κάποιον να τον διεκδικήσει. Η κόρη τους, Mihrimah παντρεύτηκε τον Rustem, έναν αυλικό ο οποίος κατέληξε να γίνει το 1544 ο μεγάλος βεζίρης.
Η Hürrem πέθανε τον Απρίλιο του 1558 ενώ ο Suleiman έζησε μέχρι το 1566 και τον διαδέχθηκε ως Οθωμανός αυτοκράτορας το Selim II, ο οποίος ήταν ένας αδύναμος ηγεμόνας αλλά το τελευταίος επιζών γιος τους. Κατά τη διάρκεια της δικής του βασιλείας η επιρροή του χαρεμιού φαινόταν να επισκίαζε εκείνη του μεγάλου βεζίρη.