Ένα από τα πιο γνωστά μυθικά πλάσματα του κάτω κόσμου φυσικά και είναι ο Κέρβερος. Στην ελληνική μυθολογία αντιπροσωπεύει τον φύλακα του Άδη και έχει συνήθως την μορφή σκύλου με τρία κεφάλια και με ουρά που κατέληγε σε κεφάλι δράκου. Τα τρία κεφάλια που λέγεται πως είχε αυτό το πλάσμα, αντιπροσώπευαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Σύμφωνα με τον Αισχύλο, ο Κέρβερος, γεννήθηκε από την ένωση δυο γνωστών τεράτων, του Τυφώνα και την Έχιδνας. Αδέλφια του ήταν ο Όρθρος, η Χίμαιρα και η Λερναία Ύδρα. Επιπρόσθετα σύμφωνα με τον Ακουσίλαο τον Αργείο, αδελφός του ήταν και ο αετός που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα. Ουσιαστικά, η δουλειά του Κέρβερου στον κάτω κόσμο ήταν να φυλάει τις πόρτες του Άδη, έτσι ώστε να εξασφαλίζει την παρουσία των νεκρών εντός αλλά και την αδυναμία των ζωντανών να εισέλθουν σε αυτόν.
Η παρουσία του Κέρβερου υπάρχει σε αρκετές αναφορές αρχαίων συγγραφέων αλλά και σε μύθους. Ο Ηρακλής στον δωδέκατο άθλο του καλείται να μεταβεί τον κάτω κόσμο. Εκεί, στις όχθες του ποταμού Αχέροντα, όπου λέγεται πως ήταν οι πύλες του Άδη, συνάντησε τον Κέρβερο. Έφτιαξε τότε μια πανίσχυρη ασπίδα, σκέπασε το κεφάλι του με δέρμα λιονταριού και όταν κατάφερε να πιάσει τον Κέρβερο, τον έσφιξε δυνατά στο λαιμό.
Επίσης, αναφέρεται στον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Ο Ορφέας κατά τη προσπάθεια του να εισχωρήσει στον κάτω κόσμο για να καταφέρει να φέρει την αγαπημένη του πίσω στη ζωή, χρησιμοποίησε τη λύρα του. Ξεκίνησε να παίζει μελωδίες και με αυτό το τρόπο έκανε τον Κέρβερο να κοιμηθεί, καταφέρνοντας έτσι να περάσει στα άδυτα του Άδη.
Άλλα χαρακτηριστικά του Κέρβερου, λιγότερο γνωστά, είναι το ισχυρό του βλέμμα με το οποίο, όταν κοίταζε στα μάτια κάτι το μεταμόρφωνε σε πέτρα. Σημαντικό σε αναφορά είναι επίσης το δηλητήριο που έσταζε από τα σαγόνια του κάθε φορά που δάγκωνε. Αν αυτό το δηλητήριο αυτό, ερχόταν σε επαφή με το έδαφος, σε εκείνο το σημείο φύτρωνε το φυτό ακόνιτο.