Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Ετρούσκοι, οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν διάφορα αγάλματα Gargoyle για να κοσμούν τα κτίσματα τους. Ο περισσότερος πληθυσμός τότε ήταν αναλφάβητος και επομένως το να μεταδίδονται πληροφορίες με εικόνες ήταν πολύ σημαντικό. Στη Γαλλία, το πιο διάσημο άγαλμα που ήταν τότε διαδεδομένο ήταν αυτό του δράκου. Σε γενικές γραμμές, από μια περίοδο και έπειτα τα ζώα ξεκίνησαν να έχουν εν μέρη ανθρώπινη μορφή. Αυτό βοήθησε το κοινό των ειδωλολατρών να αποκτήσει μεταστροφή στον καθολικισμό.
Ανάλογα με τη χρονική περίοδο που θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει, υπήρχαν και να ανάλογα αγάλματα. Για παράδειγμα, ο ρινόκερος και ο ιπποπόταμος, όπου στη δυτική Ευρώπη δεν ήταν διαδεδομένα ζώα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η εμφάνιση τους σημαίνει πως είναι τουλάχιστον σύγχρονη. Αντίθετα τα λιοντάρια ήταν μια χαρακτηριστική και διαδεδομένη μορφή αγάλματος ακόμα και στη περίοδο του Μεσαίωνα.
Τα Gargoyles, ξεκίνησαν σιγά σιγά να αποκτούν τη δική του ερμηνεία, κάποιες φορές ήταν θετική και άλλες αρνητική.
Τα σκυλιά, τα οποία χρησιμοποιούνταν αρκετά, συνήθως σήμαιναν τη πίστη στον αφέντη τους, την ενέργεια τους σαν φύλακες και την προστασία ως προς τις οικίες που βρίσκονταν απ’ έξω. Σε άλλες μεσαιωνικές πηγές, αναφέρεται πως τα σκυλιά ήταν γνωστά για την ικανότητα τους να συλλογίζονται με σοφία.
Οι λύκοι, στα μεσαιωνικά χρόνια, ήταν ένα πλάσμα το οποίο ναι μεν φοβόντουσαν αλλά παράλληλα σέβονταν. Ζούσαν, όπως και τώρα, σε αγέλη και κάθε αγέλη έπρεπε να έχει τον αρχηγό της για να προστατεύει τα υπόλοιπα μέλη. Αυτό οδήγησε στη μεταφορά πως προστάτευαν τον λαό από τον σατανά. Όμως σε άλλες περιπτώσεις ο λύκος συνδέεται με το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας.
Το λιοντάρι, χρησιμοποιείται αρκετά συχνά σαν άγαλμα. Είναι γνωστό ως ο Βασιλιάς των θηρίων. Από τον Μεσαίωνα, οι καλλιτέχνες έδειχναν να προτιμούν αυτό το ζώο αφού ήταν πάντα το πρώτο ζώο που επέλεγαν. Στην αρχαιότητα συνδέεται με τον ήλιο και με την ομοιότητα του με το ηλιακό στεφάνι. Όμως, από τα μεσαιωνικά χρόνια και έπειτα ξεκίνησε να γίνεται το σύμβολο της υπερηφάνειας, το οποίο ανήκει σε ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα.
Η κατσίκα, φαίνεται σαν να είναι το σύμβολο του Χριστού. Έχουν παρομοιαστεί σαν εκείνον, δηλαδή όπως Εκείνος τρέφεται από το καλό έργο των χριστιανών, η κατσίκα βοσκούσε στις κοιλάδες και τρεφόταν με αγνή τροφή. Σαν ζώα, έχουν πολύ καλή όραση, βλέπουν τα πάντα και αναγνωρίζουν τους ανθρώπους από μακριά. Σε μια άλλη ερμηνεία, τα αρσενικά κατσίκια θεωρούνται ζώο του σατανά εξαιτίας των τυπικών χαρακτηριστικών όπου απεικονίζουν και εκείνον αλλά και το ζώο αυτό αντίστοιχα.